Het Pijprokersforum

Onderstaand gedicht of lied stond voorin het boek "Een slagerszoon met een brilletje" van Tom Lanoye.
Wilde hem even met jullie delen:

Het Pijpke Van Den Piot

Als de kanonnen branden,
Als ik, al klappertanden,
De dood haar beendrig' handen
Zie polsen in ons bloed,...
Dan nijpt mijn bevend lipke
Op den steel van mijn pijpke,
en 'k put er nieuwe moed.
Bij 't donderen der granaten,
En als de kogel schiet,
Nooit hebt ge mij verlaten, (bis)
Ik ook verlaat u niet.

Maar komt de dood mij pikken,
Dan zal ne' vriend, al snikken,
Uit mijn broekzak trekken,
U, pijpken, zwart en koud.
Gij zult bij vriend en magen,
De laatste kusjes dragen,
Die 'k u heb toevertrouwd,
Dan zal ik u verlaten,
O pijpke, vroeger nooit.
Wij zijn gezworen maten, (bis)
Getrouw tot in den dood.

Uit de Liederbundel Ontploft van Het vierde linie-regiment, Elzendamme aan den Ijzer, 1915)

Heel fraai. Lijkt mij ook geschikt als PRF clublied, komt dat er eindelijk ook eens.

Mooi gedicht, Geeft ook een beeld vanuit een ander gezichtspunt over de loopgravenoorlog.

Dit? Clublied? Sorry, maar het is te mooi om op een vrolijk wijsje te zetten, bovendien, oorlog, angst en een wanhopig vasthouden aan een laatste strohalm, kom nou toch. Dat is toch niet de sfeer van ons forum?

teunis schreef:Mooi gedicht, Geeft ook een beeld vanuit een ander gezichtspunt over de loopgravenoorlog.

Dit? Clublied? Sorry, maar het is te mooi om op een vrolijk wijsje te zetten, bovendien, oorlog, angst en een wanhopig vasthouden aan een laatste strohalm, kom nou toch. Dat is toch niet de sfeer van ons forum?

Haha, je hoeft maar een beetje pessimistisch ingesteld te zijn, en een beetje slecht tegen gezellige mensen kunnen

hahaha, ik vind het prachtig!