Welk boek lees je nu?

[Jos]

Wellicht onder het genot van een bokkenpootje, moorkop, jodenkoek, duimpje, oudewijvenkoek etc. ga ik beginnen met het vandaag gehaalde en net verschenen

Van Appelbol tot Zeeuwse bolus
Gebakwoordenboek

[robvoorburg]

Soms sla ik dit draadje er wel eens op na als ik inspiratie zoek voor het volgende boek dat ik uit de bieb zal sleuren. Laatst ben ik eens op pagina 9 aanbeland. Dientengevolge zit ik nu naar de kaft van een Adriaan en Olivier te kijken. Mijn innerlijke puber is buitengewoon benieuwd...

Er zijn nog twee andere van deze illustere tweeling, later zijn
er zelfs nóg twee uitgegeven, niet gelezen, omdat de kritieken
tegenvielen.

"in de verte zagen wij mensen het land bewerken met die
stupide ijver die de werkende klasse zo kenmerkt."

[Wowbagger]

Soms sla ik dit draadje er wel eens op na als ik inspiratie zoek voor het volgende boek dat ik uit de bieb zal sleuren. Laatst ben ik eens op pagina 9 aanbeland. Dientengevolge zit ik nu naar de kaft van een Adriaan en Olivier te kijken. Mijn innerlijke puber is buitengewoon benieuwd...

Er zijn nog twee andere van deze illustere tweeling, later zijn
er zelfs nóg twee uitgegeven, niet gelezen, omdat de kritieken
tegenvielen.

"in de verte zagen wij mensen het land bewerken met die
stupide ijver die de werkende klasse zo kenmerkt."

Heerlijk, dat soort teksten. Ben nu een paar hoofdstukjes onderweg in Prins Adriaan en Prins Olivier en zit met regelmaat in mezelf te gniffelen.

[robvoorburg]

Annegreet van Bergen schrijft aardige boeken, zo wil ik
graag nog lezen: De Gouden Jaren.
Nu ben ik bezig met Een ongewone geschiedenis van
doodgewone dingen.

Voor diegenen die tegen, of middenin een Burn Out
zitten is onderstaand boekje mogelijk een aanrader:

https://www.atlascontact.nl/wp-content/ ... m-LQ-f.png

https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q ... 8uLZEoHzY9

[robvoorburg]

Grand Hotel Europa - Ilja Leonard Pfeijffer.

Een lijvig boek, inmiddels ben ik op 75% van het geheel.
Vind het een opmerkelijk boek, waar ik aanvankelijk even
aan moest wennen, eenmaal onderweg was er geen
opgeven meer mogelijk.
Verschillende verhaallijnen lopen langs elkaar, raken dan
om vervolgens een geheel andere richting in te slaan.

Scherpe kritiek vloeit losjes uit de vulpen, om vervolgens
geheel onverwacht om te slaan in uiterst originele humor.

Dan maakt hij ons toeschouwer wanneer hij bezig is met
zijn Italiaanse vriendin Clio, mocht de schrijver willen dat
ik hier opgewonden van raak, dan is dat voornemen
mislukt.
Door de jaren al zoveel van dit soort beschrijvingen van
dit gebeuren gelezen dat je van goede huize moet komen
wil ik het plan opvatten hetzelfde te ondernemen.

Halverwege het boek gooit hij het over een andere boeg
en brengt humor in, wanneer hij met twee andere
vrouwen copulerende handelingen verricht.
Met de tranen in de ogen en schokschouderend van het
lachen heb ik kennis genomen van deze gebeurtenissen.
Humor waarbij Adriaan en Olivier verbleken.

Ik weet niet wat het laatste kwart van dit boek voor mij
in petto heeft, wel weet ik dat deze schrijver mij geraakt
heeft met enige "probleempjes" waar ik niet bij stil gestaan
had.

[Ribbon]

Kort geleden besefte ik me dat ik toe was aan een nieuw fantasy epos. Daarom voor een habbekrats de eerste vijf delen van Robert Jordan's Wheel of Time (Rad des Tijds) van Marktplaats geplukt.

Er staat een tv serie van deze reeks in de steigers a la Game of Thrones.

Toch maar even snel lezen dus, voordat de personages in mijn hoofd van de gezichten van veel te knappe acteurs worden voorzien

[MilleLuci]

PreParing

[Wowbagger]

PreParing

Durfde het plaatje bijna niet te vergroten. Gelukkig ging het om een Engels woord, i.p.v. Nederlands...

[The_Undertaker]

[MilleLuci]

PreParing

Durfde het plaatje bijna niet te vergroten. Gelukkig ging het om een Engels woord, i.p.v. Nederlands...

SI....

[robvoorburg]

Grand Hotel Europa - Ilja Leonard Pfeijffer.

Een lijvig boek, inmiddels ben ik op 75% van het geheel.
Vind het een opmerkelijk boek, waar ik aanvankelijk even
aan moest wennen, eenmaal onderweg was er geen
opgeven meer mogelijk.
Verschillende verhaallijnen lopen langs elkaar, raken dan
om vervolgens een geheel andere richting in te slaan.

Scherpe kritiek vloeit losjes uit de vulpen, om vervolgens
geheel onverwacht om te slaan in uiterst originele humor.

Dan maakt hij ons toeschouwer wanneer hij bezig is met
zijn Italiaanse vriendin Clio, mocht de schrijver willen dat
ik hier opgewonden van raak, dan is dat voornemen
mislukt.
Door de jaren al zoveel van dit soort beschrijvingen van
dit gebeuren gelezen dat je van goede huize moet komen
wil ik het plan opvatten hetzelfde te ondernemen.

Halverwege het boek gooit hij het over een andere boeg
en brengt humor in, wanneer hij met twee andere
vrouwen copulerende handelingen verricht.
Met de tranen in de ogen en schokschouderend van het
lachen heb ik kennis genomen van deze gebeurtenissen.
Humor waarbij Adriaan en Olivier verbleken.

Ik weet niet wat het laatste kwart van dit boek voor mij
in petto heeft, wel weet ik dat deze schrijver mij geraakt
heeft met enige "probleempjes" waar ik niet bij stil gestaan
had.

Inmiddels uitgelezen. Overdenken, nadenken, nogmaals
denken wat je ervan vindt en tot de conclusie komen dat ik
een opmerkelijk boek heb gelezen.

[Wowbagger]

Grand Hotel Europa - Ilja Leonard Pfeijffer.

Een lijvig boek, inmiddels ben ik op 75% van het geheel.
Vind het een opmerkelijk boek, waar ik aanvankelijk even
aan moest wennen, eenmaal onderweg was er geen
opgeven meer mogelijk.
Verschillende verhaallijnen lopen langs elkaar, raken dan
om vervolgens een geheel andere richting in te slaan.

Scherpe kritiek vloeit losjes uit de vulpen, om vervolgens
geheel onverwacht om te slaan in uiterst originele humor.

Dan maakt hij ons toeschouwer wanneer hij bezig is met
zijn Italiaanse vriendin Clio, mocht de schrijver willen dat
ik hier opgewonden van raak, dan is dat voornemen
mislukt.
Door de jaren al zoveel van dit soort beschrijvingen van
dit gebeuren gelezen dat je van goede huize moet komen
wil ik het plan opvatten hetzelfde te ondernemen.

Halverwege het boek gooit hij het over een andere boeg
en brengt humor in, wanneer hij met twee andere
vrouwen copulerende handelingen verricht.
Met de tranen in de ogen en schokschouderend van het
lachen heb ik kennis genomen van deze gebeurtenissen.
Humor waarbij Adriaan en Olivier verbleken.

Ik weet niet wat het laatste kwart van dit boek voor mij
in petto heeft, wel weet ik dat deze schrijver mij geraakt
heeft met enige "probleempjes" waar ik niet bij stil gestaan
had.

Inmiddels uitgelezen. Overdenken, nadenken, nogmaals
denken wat je ervan vindt en tot de conclusie komen dat ik
een opmerkelijk boek heb gelezen.

Dus naast boeken met een open einde, bestaan er tegenwoordig ook forumposts met een open einde?

[Chris]

[MilleLuci]

[robvoorburg]

Mijn oud collega Sylvester stapte 2 jaar geleden uit het leven.
10 jaar daarvoor viel hij zijn vriendin aan met een bijl. Zij het
ziekenhuis in, hij het gevang.
Het kostte hem tevens zijn baan.
Sylvester gebruikte antidepressiva.
In Nederland gebruiken 1 miljoen mensen deze middelen.

Toen ik het boek Antidepressiva en depressie van Dick Bijl ( )
(oud huisarts) zag liggen was mijn belangstelling gewekt.

Ik ben van een heel aantal zaken stevig geschrokken, zoals
de afwezigheid van kennis van huisartsen betreffende medicijnen
en medicijngebruik, maar ook de houding en handelwijze van
Big Pharma in deze. Tussen de regels lees ik moedwil.

De vele schietpartijen in de VS worden in verband gebracht met
het gebruik van antidepressiva, alsmede sommige terroristische
aanslagen.

[robvoorburg]

Uitgebuit (2019) - Emiel Woutersen.
Het verhaal van de Nederlandse werkvloer.

Op de achterzijde van het boek het een en ander.
Hieronder enige regels om de gedachte te bepalen:

Uitgebuit is een actueel en urgent journalistiek werk,
een eye-opener voor degenen die denken dat in
Nederland alles netjes is geregeld en "Amerikaanse
toestanden" van werkende armen hier niet voorkomen.

[Bommel]

Het lichtfeest komt ras dichterbij.
Als traditie een Dickens periode voor mij.

[robvoorburg]

Van 1966 tot en met 1970 kreeg ik van mijn ouders met
kerst de laatste Bomans. Ik verslond ze.

Ik denk dat de huidige generatie niet of nauwelijks nog weet
wie deze schrijver was. Blijkbaar is de houdbaarheid van
schrijvers beperkt.
Hetzelfde lot viel Simon Carmiggelt ten deel en ik ben bang
over enige tijd Kees van Kooten.

Het knappe van Bomans was dat hij prachtig wist te formuleren,
zowel in ernst als in humor.
Het aardigst vond ik zijn ernstige korte verhalen, waar hij
plotsklaps een scheut humor toevoegde.
Dit zorgde even voor ontspanning, als een korte massage.
Daardoor kwam de boodschap, zo het leek, des te duidelijker
over.

Ooit las ik van hem: schrijven is schrappen, de taal moet als
een handschoen om de huid.
Marga Minco beheerste deze opvatting het best.


Toen ik vanmorgen mijn brievenbus opende lag er een pakje in.
Eenmaal open bleek het van mijn oud collega Huib afkomstig.

Bomans - De Brandmeester.

Een bloemlezing uit het enorme oeuvre van de schrijver. Met
het grootste plezier en genot ga ik me hier binnenkort op
storten.

In mijn boekenkast staat een groot gedeelte van zijn boeken,
het zal mij niet verbazen deze na zo'n 45 jaar nog eens te
herlezen.
Weet zeker dat mij nu zaken opvallen, waar ik als jongen van
een jaar of 20 overheen las.
Hoe dan ook een leuk vooruitzicht.

[Sidekickelvis]

Van 1966 tot en met 1970 kreeg ik van mijn ouders met
kerst de laatste Bomans. Ik verslond ze.

Ik denk dat de huidige generatie niet of nauwelijks nog weet
wie deze schrijver was. Blijkbaar is de houdbaarheid van
schrijvers beperkt.
Hetzelfde lot viel Simon Carmiggelt ten deel en ik ben bang
over enige tijd Kees van Kooten.

Hmmm ik verslond ze als 13 jarige (ongeveer dan) omdat ze in de schoolbieb stonden. Leuke boeken!

[Eelco]

Ik heb Bomans niet bewust meegemaakt, niemand in mijn omgeving die hem las of me aanbeveelde. Net een jaar of vijf te jong?

Voor mijn verjaardag heb ik flink wat leesvoer gekregen. Geert Maks "Grote verwachtingen", "Grand-Hotel Europa" van Pfeijffer, "'t Hooge Nest" van Roxane van Iperen, en (in het Duits) "Und Marx stand still in Darwins Garten' van Ilona Jerger.

Maar nu eerst lees ik "The Handmaid's Tale" van Margaret Atwood uit. Het boek had ik gekocht net voordat ik besloot de serie te bekijken. De eerste serie vond ik fascinerend, tijdens de tweede serie kreeg ik steeds meer het gevoel dat ik de boodschap wel had begrepen. Het boek geeft een nieuwe dimensie aan Atwoods dystopische visie van Gilead, het nieuwe Amerika. Het boek is echter wel vrij anekdotisch, aantekeningen opgetekend door June (Offred) vanuit die situatie, waarbij de vanzelfsprekendheden voor haar (de Martha's, de Ceremony) niet worden geïntroduceerd of uitgelegd. Voor wie de serie niet eerst heeft gezien wellicht iets te ondoorgrondelijk, of juist fascinerend onbegrijpelijk. Ik weet nog niet of ik juist een voorsprong heb omdat ik de serie heb gezien (ik kan de anekdotes relateren aan de sterke beelden uit de serie) of dat de beelden uit de serie mijn interpretatie van het boek belemmeren. Ik heb het idee dat dit een van de weinige boeken is die beter zijn nadat je de verfilming hebt gezien. Op mijn lijstje staat "The Testaments" van Atwood, wellicht geeft dat boek het antwoord.

[Huub]

Van 1966 tot en met 1970 kreeg ik van mijn ouders met
kerst de laatste Bomans. Ik verslond ze.

Ik denk dat de huidige generatie niet of nauwelijks nog weet
wie deze schrijver was. Blijkbaar is de houdbaarheid van
schrijvers beperkt.
Hetzelfde lot viel Simon Carmiggelt ten deel en ik ben bang
over enige tijd Kees van Kooten.

Het knappe van Bomans was dat hij prachtig wist te formuleren,
zowel in ernst als in humor.
Het aardigst vond ik zijn ernstige korte verhalen, waar hij
plotsklaps een scheut humor toevoegde.
Dit zorgde even voor ontspanning, als een korte massage.
Daardoor kwam de boodschap, zo het leek, des te duidelijker
over.

Ooit las ik van hem: schrijven is schrappen, de taal moet als
een handschoen om de huid.
Marga Minco beheerste deze opvatting het best.


Toen ik vanmorgen mijn brievenbus opende lag er een pakje in.
Eenmaal open bleek het van mijn oud collega Huib afkomstig.

Bomans - De Brandmeester.

Een bloemlezing uit het enorme oeuvre van de schrijver. Met
het grootste plezier en genot ga ik me hier binnenkort op
storten.

In mijn boekenkast staat een groot gedeelte van zijn boeken,
het zal mij niet verbazen deze na zo'n 45 jaar nog eens te
herlezen.
Weet zeker dat mij nu zaken opvallen, waar ik als jongen van
een jaar of 20 overheen las.
Hoe dan ook een leuk vooruitzicht.

Hall Rob.

Ik was gisteren in mijn stamcafé De Zwart in Amsterdam.
Sprak daar met een verkoper van de daar tegenover gelegen Atheneum boekhandel.
Hij vertelde mij dat dit boek de laatste weken toch opvallend veel gekocht wordt door jongere mensen.
Mogelijk dat het te maken heeft met de prachtige dundruk uitgave van Van Oorschot.

b1ba02103f6ff949e2499ed61c338fc8a23f72e2.jpg

[Huub]

Zojuist dit boek van een van mijn favoriete Nederlandse schrijvers en stadsgenoot gelezen.

9789044642735_cvr-150x240.jpg

De ouders van P.F. Thomése zijn gestorven, de restanten van hun levens staan in een paar dozen op zolder. De schrijver beseft dat zijn vader en moeder een soort vreemden zijn geweest die de hele tijd een toneelstukje voor hem opvoerden.
Ooit vertelde zijn vader hem in het schemerdonker voor het slapen gaan eindeloze verhalen. Maar hij repte met geen woord over zijn bloedstollende ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Zijn moeder vertelde zelfs helemaal nooit iets, al verzweeg zij misschien wel de prachtigste verhalen die in Vaderliefde te vinden zijn.
De ‘nagelaten zoon’ ontdekt postuum tal van verborgen geschiedenissen en schitterende verzinsels, met daartussen onvermijdelijk de gruwelijke waarheid. Tezamen vormen de ‘gemiste levens’ van zijn ouders en voorouders ongetwijfeld een familieroman, maar bovenal leest Vaderliefde als de mythologie van een jeugd.

[Dukdalf]

Marten Toonder: "Mooi is dat" met daarin Ollie B. Bommel's avonturen "Het Spijtlijden" en "De Grootdoener". Toonder's geniale taalgebruik is altijd een genoegen, maar ik hoorde in beide verhalen ook een weerklank naar het heden. De collectieve drang naar schaamte over luchtvaart, vleesconsumptie en wat dan ook lijkt verbazend veel op wat "Het Spijtlijden" uit 1980 schetst. Greta Thunberg is geknipt voor de hoofdrol als de Zwarte Zwadderneel boven wiens hoofd het steevast regent. "De Grootdoener" is zowat dertig jaar eerder gemaakt, maar ook toen niemand nog van PFAS gehoord had zegt de overheid al: "Met bouwvakkers valt altijd een regeling te treffen, zolang er maar geld op tafel ligt".

[Dukdalf]

Wegens het afkicken van BKZ wil ik eigenlijk geen boeken meer kopen, maar dit kon ik vanmiddag in de ramsj voor 5 euro niet laten liggen: "Beetgenomen: zestien manieren om de Bende van Nijvel nooit te vinden", door Hilde Geens. Haar dossierkennis schijnt fenomenaal te zijn en ze doet haar uiterste best om de lezer aan de hand mee te nemen, maar na 82 bladzijden van de dik vierhonderd duizelt het me al bijna van alle magistraten, BOB-ers en vooral de ontelbare louche types die dit onderzoek vanaf het begin bevolken. Als ik stap 1 ("Zet oogkleppen op") en stap 16 ("Begin opnieuw") mag geloven wordt de verwarring alleen maar groter. Desalniettemin is het fascinerende lectuur.

[Paasei]

Wegens het afkicken van BKZ wil ik eigenlijk geen boeken meer kopen, maar dit kon ik vanmiddag in de ramsj voor 5 euro niet laten liggen: "Beetgenomen: zestien manieren om de Bende van Nijvel nooit te vinden", door Hilde Geens. Haar dossierkennis schijnt fenomenaal te zijn en ze doet haar uiterste best om de lezer aan de hand mee te nemen, maar na 82 bladzijden van de dik vierhonderd duizelt het me al bijna van alle magistraten, BOB-ers en vooral de ontelbare louche types die dit onderzoek vanaf het begin bevolken. Als ik stap 1 ("Zet oogkleppen op") en stap 16 ("Begin opnieuw") mag geloven wordt de verwarring alleen maar groter. Desalniettemin is het fascinerende lectuur.

en het houdt niet op... vanochtend in de krant :

https://www.hln.be/de-krant/honderden-b ... ~a8e89c1a/

[MilleLuci]

[robvoorburg]

Weinig heb ik herlezen.
Het verzamelde werk van Fons de Ridder (Willem Elsschot)
en de Camera Obscura (vanwege de familie Kegge en
Stastok)
Daarnaast enige boeken van Geert Mak.

Gisteren klikte ik hier verkeerd aan en belandde bij de
Pijprokerskennis van onze Janneman.
Ik had zojuist een geurige pijp aangestoken en de koffie
stond onder handbereik, dus niets stond mij in de weg er
weer eens kennis van te nemen.

Neem van mij aan alles is gesneden koek, maar om er
na een jaar of negen nog eens kennis van te nemen roept
nostalgische gevoelens op.

Dat het technisch klopt is meegenomen, maar er zit een
logische lijn in en het leest prettig.
Het nodigt uit steeds verder te lezen, hetgeen enige tijd
in beslag neemt, maar niettemin een aardige tijdspassering
is.

[Jos]

'We zouden weer vijftien kilometer per dag moeten lopen', aldus de Ierse neurowetenschapper Shane O'Mara in twee pagina's groot interview in NRC Weekend. Lopen is niet alleen belangrijk en essentieel voor ons lichaam maar ook voor ons brein.
'Te voet. Hoe twee benen de mens verder brengen' luidt de Nederlandse vertaling van zijn boek hierover. Zojuist, uiteraard lopend omdat ik dat graag doe, naar de boekwinkel gegaan om het te halen. Ga er vandaag, helaas zittend, met grote interesse aan beginnen..

[Huub]

'We zouden weer vijftien kilometer per dag moeten lopen', aldus de Ierse neurowetenschapper Shane O'Mara in twee pagina's groot interview in NRC Weekend. Lopen is niet alleen belangrijk en essentieel voor ons lichaam maar ook voor ons brein.
'Te voet. Hoe twee benen de mens verder brengen' luidt de Nederlandse vertaling van zijn boek hierover. Zojuist, uiteraard lopend omdat ik dat graag doe, naar de boekwinkel gegaan om het te halen. Ga er vandaag, helaas zittend, met grote interesse aan beginnen..

Ja, Jos en dan in de zwembadpas zoals jij die vertoonde op je prachtige filmpje!

[Huub]

Hallo,

Heb vandaag De Pest van Albert Camus maar eens uit mijn boekenkast getrokken om te herlezen.
In mijn herinnering vertoont het boek veel gelijkenissen met de huidige tijd.
Dit boek was van mijn overleden moeder. Zij kocht het toen het voor het eerst verscheen in het Nederlands.
Camus schreef dit boek in 1947 op 34-jarige leeftijd.

9ZVQCACCPQprphh2A60W.jpg

Het verhaal speelt zich af in de Algerijnse stad Oran, toen (1940) nog een kolonie van Frankrijk. Camus beschrijft de geleidelijke verovering van de stad door de ziekte. Op zeker moment wordt de stad van de buitenwereld afgesloten.
Hij beschrijft de evolutie van de menselijke reacties bij het voortschrijdende onheil: van aanvankelijke onverschilligheid, over ontkenning naar wanhopige bestrijding en ten slotte berusting. Als eindelijk, na bijna een jaar, hulp komt vanuit Parijs, loopt het aantal doden terug en wordt de quarantaine opgeheven. Ondanks het verschrikkelijke drama eindigt het verhaal met een zekere opluchting en feeststemming.